
Ang Tatlong Bestida ni Ate
TATLONG beses ko lang nakitang magbestida si Ate.
Ang unang beses ay nang ikasal siya. Naaalala ko pa ang yari ng gown; wari’y agos ng dagat ang pagkakabagsak ng puting seda. Ang mga beads nito’y nagmimistulang bituin kapag nasisinagan.
Ngunit higit pa sa gown, tanda ko ang abot langit na ngiti ni Ate, na siyang pinakamaganda sa lahat.
Ang pangalawang beses ay mula sa retrato.
Mayroong larawan si Ate ng kanyang cap ceremony. Napakalinis niyang tignan—mula paa ay nababalutan ng puti, habang ang ulo naman ay napapatungan ng pinakaaasahang cap.
Sa pagkamit ng pangarap ay kitang-kita ang kanyang pagkagalak. Kaya nama’y gulat ang inabot ko nang isang hatinggabing nag-videocall kami, isang mukhang dekada ang itinanda ang bumati.
Bakas kay Ate ang pagtitiis sa pamatayang sh...